Beschreibung

Kanımızı ve iliklerimizi isteyerek köyün içine akıtmadıkça, kırk bin köyün kenarına münevver insanın mezar taþı dikilmedikçe bu köyün sırlarını anlayamayız. Köylüyü anlayabilmek (...) duyabilmek için onunla kucak kucaða, nefes nefese gelmek lazımdır. Onun içtiði suyu içmek, yediði bulguru yemek, yaktıðı tezeðin ifade ettiði sırları sezebilmek ve yaptıðı iþleri yapabilmek þarttır. (Tonguç, 1939: 38-39) Köy meselesi bazılarının zannettikleri gibi mihaniki surette [biçimsel] 'köy kalkınması' deðil, mânâlı ve þuurlu bir þekilde köyün içten canlandırılmasıdır. Köyü öylesine canlandırılmalı ve þuurlandırılmalı ki, onu hiçbir kuvvet, yalnız kendi hesabına insafsızca istismar edemesin. Ona esir ve uþak muamelesi yapamasın. Köylüler, þuursuz ve bedava çalıþan birer iþ hayvanı haline gelmesinler. Onlar da her vatandaþ gibi her zaman haklarına kavuþabilsinler. Köy meselesi bu demektir. (Tonguç, 1939: 88)