Beschreibung

Erken çöken gecenin aðzında duruyor Mart. Sokak lambaları solmuþ çoktan. Akþama doðru öfkesi artan rüzgarı bastıran yaðmur, ana caddeden yükselen silah seslerini yutarak eski külhanların edasıyla geçip gidiyor sokaklardan. Meraklı pencereler birbirine ne olduðunu sorarken, yakınlaþtıkça incelip avaza dönüþen bir uðultu yükseliyor mahallenin üzerinde. Yoksa,Yoksa?... Kimse inanmak istemiyor dilinin ucundaki örselenmiþ ihtimale. Buraya da savrulmuþ olamaz Sivas'ın külleri. Geçen aylarda, "Sen Kızılbaþ mısın lan" diye tokatlanarak beyaz bir Renault'a bindirilen gencin cesedi üç gün sonra "Kendisini asmıþtır" raporuyla ailesine teslim edildiðinde, yüzlerce kiþi yaz sıcaklarına benzeyen bir öfkeyle karakola yürümüþlerdi. Serinkanlılıklarını nicedir soðutma sistemi gibi kullanan kimi ihtiyarlar araya girip bu kini yatıþtırdıysalar da, o günden sonra iyimserliðini yitirmiþ sigara dumanlarıyla kaplı kahvehanelerde bin yıllık feodal gurur aðacından düþen erkeklerin bekleþtiði; temizliðe gittikleri evlerden kovulan elleri kabarmıþ kadınların, çocuklarına beslenme çantası hazırlayamadıðı bu mahallede kulaktan kulaða fısıldanan, olaylar biriktikçe, adı bazen özlem bazen beddua ile birlikte en sık anılan þey ölüm sözcüðüydü.