Beschreibung

Hazret-i Ali (r.a.) gâyet cömert idi. Hazret-i Hâlid'e Seyfullâh (Allâh'ın kılıcı) dendiði gibi ona cömertliðinden ve þecaatinden dolayı Esedullâh (Allâh'ın aslanı) da denilir. Zira þecâat, cömertlikten ileri gelir. Hazret-i Ali (k.v.) Sıffîn'e giderken düþürmüþ olduðu zırhını, geri döndüðünde bir Hıristiyan'ın elinde görüp onu Küfe kadısı Sureyh rahmetullahi aleyh Hazretleri'nin huzuruna götürdü. "Bu zırh benimdir." diye dâva etti. Hıristiyan inkâr etti. Kadı Sureyh Hazretleri, þahid istedi. Hazret-i Ali'nin (r.a.) þahidleri oðlu Hasan ile azadlısı Kanber idi. Peygamber torununun yalan yere þahitlik etmeyeceði herkesin malumu olduðu halde evladın babası lehine þehâdeti makbul olmadıðından kadı Sureyh, Hazret-i Hasan'ın (r.a.) yerine baþka þâhid istedi. Sureyh, davayı baþka þahidi olmadıðından Hazret-i Ali'nin (r.a.) aleyhine bitirdi. Hazret-i Ali, bundan asla müteessir olmayıp gülüyordu. O kiþi ise bu hâle hayran olarak zırhı alıp biraz gittikten sonra durdu, düþündü, geri döndü: "Bu hükümler ancak peygamber hükümleridir." diyerek İslam ile müþerref oldu ve zırhı Hazret-i Ali'nin Sıffîn'e giderken düþürmüþ olduðunu söyleyerek geri verdi. Lâkin Hazret-i Ali (r.a.) zırhı ona baðıþladı, bir de at ihsan eyledi.