Beschreibung

Ne kadar çoksa koyunun sürüsü, yeter ona çobanın birisi...
Bu dünyada kendi ayaklarınla yürüyeceksin. Bazen yol sana yürüye-
cek bazen sen yola... Baþkasının ayaklarıyla yol yürünmez. O ayakları bırak
dedikleri zaman, sonra kendi ayaklarını bulamazsın.
Bu söz orada bulunan herkesin hoþuna gitti ve yüzlerinde bir gülüm-
seme rüzgârı esti. Igor, tekrar yanındakilerle kulaktan kulaða konuþtu.
Sonra bana döndü.
Son olarak soruyorum ... Savcı hangi dine mensup Þ
Efendim, onu da bilmiyorum. Papaz, Haham, Budist Rahib farket-
miyor... Her milletten insanlarla düþüp kalkan bir adam. Bu kadar zıt in-
sanları bir arada tutan baðlılık ve yapı neydi, orasını ben de anlayamadım.
Sözümün doðruluðunun ispatı da kayıtlara bakarsanız görürsünüz ki beni
bu hastaneye getiren Rafael, bir Yahudidir. Onu da Savcı'nın yanında tanı-
dım. O'da, onun adamıydı Efendim. dedim.
Baþtabib Igor'un kafası allak bullak olmuþtu. Yanındakilere bakarak
somurttu, sonra birden kahkaha atarak güldü. Diðerleri ise ona tuhaf tuhaf
bakıyorlardı.
Igor, derin bir nefes alarak gözlerimin içine baktı. Son soru... dedi.
İki kelimeyle bize bu adamı anlat desek, ne derdin?
Efendim. Savcı, hayatın tarz verdiði deðil, hayata tarz veren biriydi.
Ama onun tarzı buydu.
Yani kısaca þöyle söyleyeyim: Savcı hem camiye hem kiliseye mum
satan bir adamdı.
Bu mecliste ilim irfan güzel þeydir de...
Sen sen ol, cehaleti asla elden bırakma.
Petrop Tımarhanesi...