Beschreibung

Yaþamın doðasında varlıðını sürdürme çabası bulunur. Bu nedenle yaþam, kendi kendini sürekli yeniler. Biyolojik yaþam için beslenme ve üreme ne ise toplumsal yaþam için de eðitim odur. Tek tek bireylerin ölümleri kaçınılmazdır. Fakat toplum, olgun üyelerin ilgi, amaç ve birikimlerini eðitim ile nesilden nesile aktararak varlıðını sürdürür.
Toplum karmaþıklaþtıkça olgun ve yenidoðan bireyler arasındaki uçurum derinleþir, olgun bireylerin rehberliði yetersiz kalır. Yeni bireyleri yetiþtirmek üzere özel bir toplumsal çevre saðlama gerekliliði belirir. Bunun en önemli örneði, okuldur.
Eðitim, büyümedir. Okul, sürekli bir büyüme arzusu yaratabildiði ölçüde baþarılıdır. Dıþarıdan dayatılan amaçlar eðitimi mekanikleþtirir, rutinleþtirir. Rutin ise büyümenin tersidir.
Eðitim geçmiþten beslenir ancak ileriye dönüktür. Çünkü dinamik dünyamızda yüzümüz ileriye dönük olmalıdır. Eðitim bütünleþiktir. Eðitimi farklı içeriklerin üst üste eklenmesi olarak ele alan yalıtımcı anlayıþ eksiktir.
Eðitimde kültür ve fayda ayrımı mutlak deðil, toplumsaldır. Entelektüel eðitim ile meslek odaklı pratik eðitim arasındaki bölünme tarihseldir. Demokratik bir toplumda eðitimin görevi; zihin ve dünya, ruh ve beden, amaç ve araç gibi ikilikleri ortadan kaldırmak, düþünceyi herkesin rehberi kılmaktır.
Dewey'nin, eðitimi yaþamın kendisi olarak gören devrimci yaklaþımı, öðrenmeyi deneyimden, bireyi toplumdan, eðitimi pratik yaþamdan ayırmayan demokratik bir eðitim felsefesi sunar. 1924'teki Türkiye ziyareti üzerine hazırladıðı raporda okulların 'toplumsal yaþamın merkezleri' olması, eðitimin toplumsal ve ekonomik kalkınmayla bütünleþmesi gerektiðini vurgulaması bu-nun yansımasıdır.
Bu yaklaþım, yüzyıl sonra bile güncelliðini korumakta, evrensel eðitim sorunlarına ıþık tutmaktadır.