Beschreibung

Þimdi herkesi bir kenara bırakarak, aslında senin acılarının, seni nasıl beslediðine bakmalısın bence.

Okuduðun kitaplardan, izlediðin ekranlardan çok, sen önemlisin.

Herkesten daha fazla.

Kimin için mi?

Kendin için, desem.

Kendin için elbette.

Kime faydası var, sımsıkı tutunduðun öfkelerinin?

Her defasında canını daha çok acıtmasına izin verdiðin, kendinden baþka el üstünde tuttuklarının.

Þimdi dön bir bak kendine.

Hani o seni raflara çeken kitaplar ve çözüm aramak için tutuþtuðun her þey var ya.

Bir dur sadece.

Her yerde aradıðın þey aslında tek bir yerde duruyor.

Nerede mi?

Sadece yüreðinde.

Sadece senin özünde.

Senin acılarının, öfkelerinin ilacı, sadece senin yüreðinde.

Okuduðun her kitap da aynı þeyi söylüyor, öyle deðil mi?

'Kendin ol.'

O zaman gerçekten seni öfkelendirenlere baðırıp çaðırmak, aðlayıp sızlamak yerine kendine bir bakmayı denemelisin.

Kendini nerede bıraktıðını, neden bıraktıðını hatırlayarak.