Beschreibung

Geçmiþten günümüze sanatçılar hep mükemmellik peþinde olmuþtur ve mükemmelliðe ulaþabildikleri veya yaklaþabildikleri ölçüde sanatçı kabul edilmiþlerdir. Nitelik, Rönesans İtalya'sında üstün bir deðerdi ve Antik Yunan'da biz ölümlülere bir parça tanrısallık esintisi sunuyordu. Günümüzde sanat tarihçileri güzelliðe, mükemmelliðe veya Niteliðe atıfta bulunmaktan kaçınıyor, çünkü bunlar objektif veya tanımlanabilir kavramlar deðil, sanat otoritelerinin sınırlarını zorlamaya cüret edemediði unsurlardır.

Patrick Doorly bu cüreti gösteriyor, mükemmelliðin izini sürmeye çalıþıyor. Tarih boyunca üstün kabul edilen sanatçıların izledikleri yolları, mükemmeliðin yollarını keþfe çıkıyor; Leonardo'nun, Michelangelo'nun, Rembrandt'ın, Goya'nın, Shakespeare'in þifrelerini arıyor. Ve eski ustaların o üstün beceri ve fikirlerinin ilahi bir ilhamla doðduðu düþüncesini reddediyor, bunun yerine belki daha zorlu ama yine de daha eriþilebilir bir mükemmellik ve yetenek paradigması oluþturuyor.