Beschreibung

Kur'an-ı Kerim her þeyden önce ilme ve düþünceye önem verir. Getirdiði esasları ilme ve akli ilkelere dayandırır. Bunun anlamı þudur: Kur'an'ı ilmin ve aklın ilkelerine göre anlamak gerekir. Akla, ilme ve mantıða aykırı gelen Kur'an'a da aykırı düþer. Bunun için Kur'an, kendi ilke ve hükümlerinde çeliþki olmadıðını açıkça ortaya koyarak, herkesi aklını çalıþtırmaya, mantıklı ve tutarlı olmaya, sözünde, iþinde çeliþkiye ve tutarsızlıða düþmemeye çaðırır.

İlim objektiftir. Herkes tarafından kontrol edilebilir. Yanlıþlıðı ve doðruluðu ortaya konabilir. İlimde herhangi bir kimseye yanıldıðı gösterilebilir, yanlıþlıðı kabul ettirilebilir. Ama, iman subjektiftir. İnsanın vicdanının verdiði bir hükümdür. Eðer insanın imanı ilme dayanmazsa, onun doðruluðu veya yanlıþlıðı ortaya konamaz. Bunun için de bir kimseye senin imanın yanlıþtır veya doðrudur, hükmü verilemez. Benim inancım böyledir, dediðinde karþıdaki de ona benim inancım da seninkinin zıddıdır, demiþ olsa birinin imanı diðerinin yanlıþını göstermiþ olmayacaðı için her ikisinin inancı kendisine göre doðru olur. İþte iman imanla düzetilmez, iman imanın doðruluk ölçüsü olamaz. İman ilme dayanırsa, imanın doðruluk ölçüsü ilim olur ve ilim ile imandaki yanlıþ düzeltilebilir. Senin imanın, ilmin þu esaslarına ve aklın þu ilkelerine aykırı olduðu için yanlıþtır, denebilir, miraç konusunda olduðu gibi.