Beschreibung

Orhan Gencebay'ın sesi, tütün gibidir. Orhan Gencebay, tütünün hem tadına, hem rengine benzer. Gencebay'ın içe iþleyen buðulu sesinde tütün sarısı hüzünle, ateþ mavisi öfke, yan yanadır. Deðiþim sürecinin sancılarını yaþayan bir ülkenin uzun sürmüþ yalnızlıklarındaki hüzün ve öfke, seslerden yontulmuþ bir sessizlikte çoðalır.

Sezen Aksu'nun sesi kola gibidir. Sezen Aksu, kolanın hem tadına, hem rengine benzer. 'Sezen Aksu'nun sesinde ve ruhunda; neþenin, oynaklıðın, güneþin kırmızılıðı ile ölümün, hüznün, gecenin siyahlıðı, özel ve parlak bir biçimde iç içedir.

'Doðulanmıþ Akdeniz hüznü'nün kırılganlıðında, imkânsız aþklar yaþayan bir toplumun son 30-40 yılında, kaç kiþi vardır ki 'Vazgeç Gönlüm', 'Bir Teselli Ver'; 'Unut', 'Adı Bende Saklı' demesin, dememiþ olsun! Þarkılardan kurulu bir geçmiþin, þarkılarla dokunulan her anısında, biraz Orhan, biraz Sezen vardır, biraz tütün, biraz kola olduðu gibi...

Orhan'sız, Sezen'siz bir 'Yakın Türkiye Tarihi', her zaman eksik kalacaktır.