Beschreibung

Takvim yaprakları bizi büyüttüðü gibi ecelimize de yaklaþtırıyordu. Kardeþim Ayla, on üç yaþına ayak bastıðında babam türlü zorbalıklarla kendisinden bile yaþlı biriyle evlendirdi. Çocuk gelini... Aslında çocuk katili. Oyuncakları zorla elinden alınıp gelin diye yaþlı bir adama üç beþ kuruþa satılan bir zihniyet? Bizim köyün en acımasız kuralıydı. Her evde bunları görmek mümkündü. Cahiliye döneminde diri diri kızlarını gömen Mekkelilerden farksızdı bizim köyün ahalisi... Bu köyün adı: Güzelce Köy? Kız çocuðu ergenliðe girer girmez zengin koca avına çıkarlar babaları. Sırf baþlık parası alınacak diye meydanda bir köle gibi satarlar ve asla bundan gocunmazlar. Bu köyde hâlâ aðaların, paþaların, aþiretlerin devri devam etmektedir. Onlar için hayat çakırkeyifti. Elbette öyle olacak hiçbir çaba harcamadan, insan satıp karþılıðında kâðıt alacak kadar insanlıktan nasibini almamıþ zavallılarla dopdoluydu. Doðan erkek çocuksa, erkekliklerini konuþtururlar ancak kız çocukları olursa kaçacak delik ararlardı çünkü kız çocuðu onlar için cehenneme giden taþlarla döþeli birer mayındı. Namussuzluktur sanki kız çocuðu doðurmak. El deðmemiþ küçücük çocukları gerdeðe sokmak, bile bile öldürmek ya da diri diri topraða gömmek deðil de nedir? Bu köyün içi de ismi de dıþtan göründüðü gibi deðil, hele güzel hiç deðil... Eski çaðlardaki gelenekleri ve adetleri aratmayan bu acımasız kurallar bütün büyükler tarafından bir dinin emriymiþ gibi yaþatılıyordu. Bir adım bile geri atmazlardı. Acımasızlık ve merhametsizlik had safhadaydı. Yaþatılmaya çalıþılan ataerkil toplum yapısı; kadınların, çocukların ve özellikle kız çocukların celladı haline gelmiþti. Cehennemden tamamen farksız bir yaþam stili vardı bu köyde. Burada kendinden büyüklere karþı gelmek kuralların çiðnenmesi ve rezilliðin daniskası demekti. Buna asla mahal vermezlerdi ve bir þamar oðlanı gibi cezalarını devreye sokarlardı. Kabuklaþmıþ bu zihniyetle mücadele etmek için kalıplaþtırılmıþ prangalardan kurtulup, özgürlüðüme kavuþup annemi ve kardeþimi kurtarmam gerekiyordu. Ve ben? İlhan, bunun için okumaktan baþka çarem yoktu.