Beschreibung

İnsanların paylaþtıkları ve tevarüs ettikleri en deðerli birikim, ilimdir. Bu birikim bazen sonraki nesillere aktarılamadan bizzat deðeri üretenler tarafından yok edilmiþ bazen de mahkûm edilmiþtir. Osmanlı ilmî mirası da bu mahkûmiyetten nasibini almıþ, çeþitli nedenlerle bu büyük medeniyetin hafîdleri, ecdadının bıraktıðı ilmî mirastan, kültür ve medeniyetten yeterince nasiplenememiþlerdir. Bu sebeple çalıþmamız, Osmanlı ilmîmirasının günümüze aktarılmasına mütevazı bir katkı saðlamayı amaçlamaktadır.
Anadolu'daki þerh faaliyetlerine bakıldıðında görülür ki, bu genel olarak hadîs tarihindeki þerh ve haþiye dönemine denk gelmektedir. Bu çalıþmalar umumiyetle medreselerde ve dârü'l-hadîslerde okutulan kitaplar üzerine yapılan çalıþmalardır.
Osmanlı Devleti'nin zirvede olduðu bir dönemdeyaþayan,II. Bayezid döneminde saray hocalıðı yapan Hayreddin Atûfî, medreselerde okutulan kitapların çoðuna yazdıðı þerh veya haþiyelerle medrese müfredatına vukûfiyeti ile tanınan, aynı zamanda Amasya dârü'þ-þifâsında hekimlik yapmıþ olan, çok yönlü ve tenkitçi kiþiliði ile maruf bir âlimdir.
Bu çalıþma ile, Hayreddin Atûfî'nin-muhtemelen- ölümüne iki yıl kala tamamladıðı ve en kapsamlı eseri olan Keþfü'l-Meþârik adlı þerh çalıþması çerçevesinde hadis þerhçiliðine olan katkısı ortaya konulmaya çalıþılmıþtır.