Beschreibung

'Allah'ım! Þu topluluk senin kullarındır. Dinlerine olan baðlılıkları yüzünden sana yakınlaþma umuduyla beni öldürmek için toplanmıþlar. Onları affet! Onları cennetinin en güzel yerine al. İyi biliyorum ki, bana açtıðın sırları onlara açsan yahut onlardan gizlediðin þeyleri benden de gizleseydin, bu hâl baþımıza gelmezdi. Yaptıðın, murat ettiðin þeyler için sana sonsuz teþekkürler!'

Hallâc-ı Mansûr'un daraðacında son nefesle Hakk'ın sonsuzluðuna bıraktıðı bu niyaz, merhametin en arı hâli, teslimiyetin dile gelen en derin yankısı, aþkın insana sıðmayan en yakıcı sırrıdır.

Sadık Yalsızuçanlar, bu eserde Mansûr'un sırlarla örülü yolculuðunu rüyalardan mahkemelere, daraðaçlarından gönüllere taþıyor. Her satırda, hakikatin ateþiyle yanıp kül olan bir âþıðın nefesi hissediliyor.