Beschreibung

"Kentlerin insana verdikleri kadar, veremedikleri de etkili olur yaþantı üzerinde.

Hatta kentin verdiklerinden çok, veremedikleridir belirleyici olan.
İstemeyi, ummayı, hayal etmeyi, hayallerin ardından gitmeyi öðretir insana yokluklar, yoksunluklar...

Trabzon bana, dünyaya dair ilk ipuçlarını veren kent oldu:
Eþsiz doðası be yaðmuru ile bereketi, Dik yamaçları ile direnci,
Türküleri ile þiiri, Deniziyle de sonsuzluðu gösterdi.

Olduðum yerde kalkmak ya da bana gösterilen sonsuza doðru,
bir insan ömrünün elverdiðince yol almak benim tercihimdi.
?imdi oturmuþ bunları düþünür - yazarken, ilk adımlarımı atıp ilk sözcüklerimi söylediðim Arafilboy'u, okumayı - yazmayı öðrendiðim Zeytinlik'i ilk oyunlarımı oynadıðım Hacıkasım'ı, babamın ve annemin hatıraları ile yaþamaya devam eden Çömlekçi'yi, çimenlerinde yuvarlandıðım Boztepe'yi, Atatürk'ün el - ayak izlerini taþıyan

Soðuksu'yu, denize, gemilere bakıp, öteleri düþündüðüm Ganita'yı, Ayasofya'yı, Faroz'u, kıvır kıvır uzayıp giden Zigana Geçidi'ni, köpük köpük çaðlayanları, daðları saran komarları ve zifin çiçeklerini, karayemiþleri, denizi, balıkçıları ve martıları düþünüyor, "onlar olmasaydı, ben kim olurdum?" sorusunu aklıma bile getirmiyorum"