Beschreibung

Kırk yıl önce yayımlanan ve baskı üstüne baskı yapan 'Çocuðuna Kendin Öðret', çocukların nasıl öðrendiðini ve büyüdüðünü yeniden düþünmemizi saðlıyor. Çocuðunuzu, iyi bir üniversiteye girsin ya da geçerli bir meslek edinsin, diye okula gönderiyor olabilirsiniz. Zaten velilerin üzerinde anlaþtıðı ve okul dendiði zaman akıllarına gelen ilk iki önerme bunlardır. Çocuðunuz okula gitsin ya da gitmesin, öðrenmeye ve büyümeye devam edecektir. Evde eðitim gören çocuklar okula kaydolabilir veya olmayabilir, üniversiteyi kazanabilir veya okul müfredatının zorluðuyla mücadele etmeden istedikleri iþe girebilirler. Hayatımız ve kariyerimiz genellikle eðitim kurumlarıyla aynı düzlemde veya dilediðimiz gibi ilerlemez. Geleneksel okul eðitiminden aylarca veya yıllarca uzak kalmak bu açıðı kapatmak için eþ deðer bir süre gerektirmez, tabii kiþi kendini bu açıðı kapatmak durumunda hissetmiyorsa... Öðrenmek ve yetiþkinlerin hayatına uyumlanmak için mutlaka okul eðitimi zorunlu deðildir. Bu bir hak, ödev ya da eþitlik kriteri de deðildir. Eðitimciler, okul saatlerinde çocuklarıyla birlikte olmak isteyen ailelerle daha iþ birlikçi bir duruþ sergileyerek farklı öðrenme programlarını, eðitim kurumlarından uzak tutulması gereken aykırı deðerler olarak görmek yerine, bu farklı programlardan nasıl faydalanabileceklerini görebilirler. Ev okulunu herkes tercih etmeyebilir veya bu sürecin üstesinden gelemeyenler olabilir. Bununla birlikte ev, okul ve topluma yeni öðrenme kombinasyonlarının oluþması, herkesin öðrenebilmesi için yeni fırsatlar sunar. Yüksek duvarların üzerine monte edilmiþ dikenli teller, demir kapılar, parmaklıklar yani kısaca bir hapishaneyi andıran okul duvarları bile tek baþına modern okul sisteminin artık sonuna geldiðimizin göstergesi deðil mi? Çocuðun refahını, isteklerini ve bedensel ihtiyaçlarını görmezden gelen, onu kapalı bir odadaki sırada saatlerce, bütün bedensel ihtiyaçlarını görmezden gelerek oturtan mevcut okul sistemine itiraz etmemiz gerekmiyor mu?