Beschreibung

Unutmak
Uyandın ve gözleri yoksa bir gün
Senin gözkapaklarının altında
İþte buna unutmak denir.

Canın acır diye kalbinin kabuklarını kendi ellerinle soymadıkça, olmuyor. İçine kazara düþersin; soðuktur, karanlıktır, üþürsün diye kendi kuyunun kapaðını açamadıkça da... Suyu, derinlere gittikçe soðuyan; içi, ilerledikçe kararan kuyuya; yani kendine ipsiz, kimsesiz inmeye cesaret edebilenlere... İnince gördüklerine þaþırmayanlara... Kendimizi sakladıkça hepimiz çok güzeliz. Cesaret etmedikçe þahaneyiz.C'anım dünya can çekiþirken, mutluyken bile içinde bir burukluk taþıyanlara... Dünyadan kendini sorumlu tutanlara... Belki þehirler, ülkeler, kıtalararası da olsa ortak yönlerimiz var. Hayatı iþ olmuþ, kalbi uf olmuþlara deðil; sevdiklerini gözü gibi koruyanlara. Kendine; kimsesiz indiði o kuyunun en derininde, suyun denize kavuþtuðunu keþfedenlere... O yolda üþüyüp yorgun düþmüþ, avuçlarınız kızarmıþsa sizinle de ortak yönlerimiz var. Ama þimdi deniz... Ve þimdi tuzlu su iyi gelir, yaralara ve tüm yorgunluða.