Beschreibung

Polonyalı yazar Bruno Schulz, 1942'de henüz elli yaþındayken, doðduðu Drohobycz kasabasının 'Aryan' kısmına girme riskini göze aldıðında –Yahudi oluþu sebebiyle– bir gestapo subayı tarafından sokakta vurularak yaþamını yitirdi.

Gerçeküstücü bir optik'le kurgulanmıþ, kendi kökeninin izini sürerek Polonya'nın kasaba yaþantısından insanlıðın evrensel hikâyesini damıtan, cansız nesneleri canlı varlıklara dönüþtürebilme yeteneði ve olaðandıþı biçimde tarih tarafından lekelenmemiþ dünyasıyla gerçekliði mitleþtiren Schulz'un öyküleri büyülü gerçekçiliðin doruðu sayılabilir. Öyküleriyle oluþturduðu kozmosu bütünleyen büyüleyici çizimleriyle yirminci yüzyılın en parlak sanatçılarından Bruno Schulz pek çok yazara esin kaynaðı olmuþtur.

'Gerçeklik bir kâðıt kadar incedir ve yüzeyindeki bütün çatlaklarla taklit niteliðini ele verir.'

Schulz'un hayatını yaþamasına izin verilmiþ olsaydı, bize hiç anlatılmamıþ hazineler armaðan edebilirdi, ama kısacık hayatında yaptıkları, onu gelmiþ geçmiþ en dikkate deðer yazarlardan biri kılmaya yeterli.
Isaac Bashevis Singer

Schulz'un öykülerinde sadece ailesinin, tanıdıklarının ve gerçek Drohobycz kasabasının portresini görenler yanılmaktadırlar: Onun kahramanlarının öyküleri mitsel öykülerdir, yani bütün insanların hayatları boyunca yürüdükleri yolun öyküsüdür.
Jerzy Jarzębski

Schulz'un iki ince kitabı þimdiye dek karþılaþtıðım en keskin iki balta. Bunları kullanarak kütüðü yarmanızı teþvik ediyorum.
Jonathan Safran Foer

Schulz'un düþ gücü Modern Avrupa'nın en özgün olanlarından biri.
Cynthia Ozick

Tarçın Dükkânları (1934) ve Kum Saati Burcundaki Sanatoryum (1937) fantastik bir evren, bir ailenin kiþisel mitolojisini yaratırken hayat dolu bir dille yazılmıþtır ve öykülerin var olabileceði biricik boyut olan bu dil daima ana karakter rolündedir.

David Grossman, The New Yorker