Beschreibung

Bâtınilik ya da okült hakkındaki algılarımız kendimize dair nasıl düþündüðümüzle ayrılmaz biçimde iç içedir: Neredeyse hiçbir zaman bu olgunun bilincinde olmasak da entelektüeller ya da akademisyenler olarak kimliðimizin bizatihi kendisi, o kimliðin ters ayna imgesinin zımni reddine dayanır. İþte bu yüzdendir ki Batı bâtıniliði sahası, bir bütün olarak akademik araþtırma için potansiyel anlamda patlayıcı içerimler taþımaktadır. Ona iliþkin miras aldıðımız varsayımların, tarihsel kaydın ön yargısız soruþturulmasından ziyade, ideolojik inþaların ve basmakalıp yargıların yansıması oldukları için yetersiz kaldıkları ortaya çıkarsa o zaman bizatihi kendi kimliðimizin temellerini yeniden düþünmek zorunda kalacaðımız kesindir. Bâtıni ya da okült ötekiliðe iliþkin muhayyel inþalarımız aynı zamanda bizatihi kendiliðimizin inþasıdır ve bu yüzden de onların farklı olduðu ortaya çıkarsa eldeki soru bunun bizim için ne ima ettiðidir.

Akademisyenler bâtıni, okült ya da büyülü inançlara küçümseyerek bakmaya meyyaldir, ancak genelde bu terimlerle anlatılan dinî ve felsefi gelenekler ya da bunların entelektüel tarih için önemi konusunda cahildirler. Wouter J. Hanegraaff, entelektüellerin İncil dini ve Antik Yunan aklının temellerine meydan okumuþ, Geç Antik Dönem'den kalma bir dizi pagan fikirle Rönesans'tan beri nasıl hesaplaþmaya çalıþtıklarının göz ardı edilmiþ hikâyesini anlatıyor. Protestan ve Aydınlanma polemikleri temelinde akademiden sürgün edilmiþ bu gelenekler, öteki olarak algılanır hâle gelmiþ, akademisyenler de günümüze deðin kimliklerini bu öteki üzerinden tanımlamıþlardır.

Hanegraaff, Bâtınilik ve Akademi'deki irdelemesini birincil ve ikincil kaynaklar üzerine titiz bir çalıþmayla temellendirerek okuru 15. yüzyıldan günümüze uzanan heyecan verici bir entelektüel yolculuða çıkarıyor ve dıþlanmanın bu unutulmuþ tarihinin din, felsefe ve bilimin müesses klasik anlatılarına dair ne gibi içerimler taþıdıðını sorguluyor.