Beschreibung

Þahendeciðim, gönlümü bugün sana tamamıyla açmak ihtiyacındayım. Ben bu dünyada çok þey görmüþ, muhabbet tufanları içinde bocalamıþ, çok tecrübeler geçirmiþ bir yaþlı adamım, iþte itiraf ediyorum. Aramızdaki yaþ farkını düþünmeyerek sevda hodbinliði ile sevgini dileniyorum. Sen bu lütfunla beni gençleþtirecek, yaþatacak, bahtiyar edeceksin. Yılların yükü beni öldürmüþtü, sen diriltiyorsun. Canlandırmak kuvveti Allah'a mahsustur fakat sen güzelliðinin harikası, gençliðinin feyziyle bu mucizeyi gösterdin. Þimdi benim yerime ayaklarına kapanan yirmi yaþında ateþli bir genç, taze bir âþık olsaydı, onun yalvarmalarında, öpüþlerinde bu minnetli sözlere karþı zafer kazanmıþ bir hak isteme görülecekti. Sana sahip olmakla sevgisinin þiddeti hafifleyecekti. Ben ise sana her dokunuþumda daha ziyade alevleniyorum. Bu aþkına düþkün kimseyi biraz da sen sev. Bir dost diye sev, koca diye sev, bir baba diye sev... Sev de nasıl seversen sev... Edebiyatımızda doðalcılıðın ve gerçekçiliðin en önemli kilometre taþlarından biri olan Hüseyin Rahmi Gürpınar, sanatı, halkı yüceltmek için bir araç olarak görmüþ bu nedenle üzerine gitmediði, eleþtirip alay etmediði hiçbir toplumsal kurum bırakmamıþ, sanat yaþamı boyunca hep aklın ve mantıðın yanında olmuþ, eserleriyle toplumun çaðdaþlaþması yolunda yobazlıða, gericiliðe, baðnazlıða, sömürücülüðe karþı savaþmıþtır; bunu yaparken mizah ögesini ustaca kullanmıþ, İstanbul'un kenar semtlerinde, mezarlıklarında, Çingene mahallelerinde, köþklerinde, Þirket-i Hayriye vapurlarında, gazinolarında, sayfiyelerinde dolaþmıþ, okurlarını da dolaþtırmıþtır. Eserlerinde yapmacıksız bir yerlilik vardır; konak hanımefendisinden gündelikçiye, mirasyedilerden iç güveyilere, dilencilerden dadılara, kalfalara, Çingenelerden Rumlara, Ermenilere, Yahudilere kadar kimi ve neyi konu almıþsa onu yerli renkleriyle betimlemesini bilmiþtir.