Beschreibung

Son zamanlarda ne zaman bir kitap alsam, hep aynı þeylerle karþılaþıyorum.
Aþk acısı, özlem, piþmanlıklar, ihanet... Hep aynı duygular, aynı cümleler.
Üstelik bir kitabı bitirip diðerine baþladıðımda bile, sanki aynı kitabı okuyormuþum gibi geliyor. Kalıplar aynı, cümleler aynı, anlatılanlar aynı.
Ama bir þey eksik: Samimiyet. O kitapları okuduðumda, o satırların arkasında yazarın gerçekten hissettiðini, o duyguyu yaþadıðını göremi-yorum.
Her þey, sanki bir yerlerden kopyalanmıþ, biraz deðiþtirilmiþ ve parlatılmıþ gibi. Anlatılan acılar gerçek deðil; mutluluklar sahte, ihanetler bile inandırıcı deðil. O kitaplar, hayatın kendisini anlatmıyor. Bazen bir yazara bakıyorum. 4-5 kitap yazmıþ ama hepsinde aynı þeyleri anlatmıþ. Sanki hep aynı hikâyeyi alıp baþtan yazmıþ gibi. Hep aynı cümleler, aynı nasihatler. Ve ben hepsini de okumuþum. Ama okuduðum hiçbir satırda bir duygu yükü bulamamıþım. Çünkü yazılanlar yaþanmamıþ, hissettirilmemiþ.
Biz de bu kitapta benzer þeylerden bahsettik: Acılardan, özlemlerden, ihanetlerden, piþmanlıklardan... Ama bizim farkımız, bunların gerçek olması. Yazdıðımız her þey yaþanmıþ, hissedilmiþ, içimizde yer etmiþ duygular. Buradaki satırların her biri, yaþanmıþlıðın bir izidir. Anlatmak için yazmadık, etkilemek için yazmadık. Kendi içimizdekileri döktük. O yüzden bu kitabı okurken, belki bir yerlerde kendinden bir þey bulacaksın.
Çünkü hayat dediðimiz þey hepimizin ortak noktasıdır. Hepimiz piþmanlıklar yaþarız, hepimiz seviniriz, hepimiz düþeriz. Ama burada yazılanlar, o anların birebir gerçek hisleridir.
Bu kitap, her þeyden önce gerçek. Belki yer yer seni rahatsız edecek, belki de seni hüzünlendirecek. Ama bir þey yapmayacak: Seni kan-dırmayacak.
Çünkü bu kitapta hayat var. İnsanların yaþadıðı, bizim yaþadıðımız, bizim hissettiðimiz gerçek bir dünya var.