Beschreibung

Tıpkı okul ve kıþla gibi, muktedirin ideolojik yapısını bütün çıplaklıðıyla yansıttıðı hapishane, yukarıdan aþaðı örgütlenen toplumsal þiddetin hem bir parçası hem de yeniden üreticisidir. Suç ve suçlu kavramı yüzyıllar içerisinde deðiþmiþse de içerdeki her zaman siyasal iktidarın düþman bellediði kesim ve sınıflar olmuþtur. Suçun kendisini oluþturan faktörleri sorgulamadan normalleþtirilen suçlu'yu ne yapacaðız sorusu ise iktidara, günü geldiðinde herhangi birimizi suçlu ilan edebilecek bir meþruiyet saðlar. Üstelik insanı, belirli bir mekâna kapatarak tedavi ya da ıslah edeceðini iddia edenlerin suçlarını da ortadan kaldırır. Cezaevlerinin tarihi þiddet ve baskı kadar direniþin de tarihidir. Iþık Ergüden, koþulların iyileþtirilmesi, somut taleplerin karþılanması, hak ihlallerinin azaltılması için verilen mücadeleleri elbette yadsımadan, hapishane ve kapatılma kavramının kendisini, hapishanesiz bir toplumu düþünmeye; sistemin medya ve teknoloji dahil bütün aygıtlarıyla dıþarıda kapattıðı insanı bir kez daha dört duvarın arkasına, görünmezliðe, hem insana hem de insansızlıða mahkûm etmenin insanlıkdıþılıðını sorgulamaya çaðırıyor. Hapishaneye giren insan tipolojisinin giderek daha geniþ bir yelpazeye yayıldıðı, neyle suçlandıðını bile bilmeyen insanların yıllarca hapis yatabildiði, hukuk sisteminin yerini açıkça bir intikam ve rehine sistemine bıraktıðı günümüzde hepimizin ihtiyacı olan bir sorgulama...