Beschreibung

İnsanları tanımlayan hazla tuhaf ve zahmetli iliþki üzerine, Deleuze ve Lacan'ın perspektiflerinden yararlanan bir eser.
Haz, olumsuzlukta ve yoksunlukta çamura saplanmıþ, yeni bir arzu kavramı lehine terk edilmesi gereken çürük bir idea mıdır ya da
arzunun kendisi özünde yoksunluk, yokluk ve de kayıp meselesi midir? Bu, Gilles Deleuze ve Jacques Lacan'ın, savaþ sonrası Fransız
düþüncesinin en zorlu iki figürünün çalıþmalarını bölen can alıcı sorulardan biridir. Gerçi Deleuze'ün çalıþmasında derinlemesine ele
alınmıþ psikanalizle karþılaþtıðımızda, onun kariyeri boyunca psikanalize ve özellikle Lacancı teoriye karþı benimsediði çok farklı
tutumların güçlü bir açıklamasına hiç sahip olmayacaðız. Aaron Schuster bu kitabında bu girift iliþkiye kafa tutuyor. Sonuç, ne
Deleuz'ün Lacancı bir okuması ne de Lacan'ın Deleuzecü bir okumasıdır; daha çok iki düþünüre özgü endiþeleri tanımlayan sistematik
ve karþılaþtırılabilir bir analiz ve ikisinin bu endiþeleri ele alırken, baðdaþmayan fikirlerinin çözümlemesidir. Schuster; güdü ve arzuya ve
onların insanları hareket ettiren güçlerle tuhaf sarmal iliþkisine yani Haz Sorunu'na odaklanıyor.
Schuste, yol boyunca kendi þaþırtıcı içerik analizlerini ve yaratıcı örneklerini sunuyor. Saf Yakınmanın Eleþtirisi'nde Freud'un nevroz
teorisinden Spinoza'nın Tanrı'dan entelektüel yakınmasına ve Deleuzecü büyük yakınmaya kadar uzanan bir yakınma felsefesini
tartıþmaya açıyor. Karþılıklı uyumlu semptomlar olarak bir aþk teorisi, hazzın kuramsal Heideggerci bir tezi ve Platonik bir teorisini de
içine alan özgün bir felsefe tarihi ve 1920'lerin ölüm güdüsü edebiyatının, Thomas Mann, Italo Svevo ve Blaise Cendrars'ı da
kapsayan bir keþfi gibi diðer meselelerin arasında da özenle dolaþarak yoluna devam ediyor.