Beschreibung

Elimizdeki çalıþmanın ilk kısımlarında, İslam öncesi Araplarda hastalıklar için alınan önlemlere veya ferdin hatalanması sonucunda þifa için baþvurulan çarelere atıflar yapılmıþtur.

Hz. Peygamber, insanları, her ne sebeple olursa olsun þirkten uzak tutmayı gaye edinerek, kavramsal olarak ayrı olsa da kendisine teblið ettiði ilahi dinin ve vahyin ıþıðında Rukye (okuyarak tedavi) geleneðini, bazı ayet ve surelerle ya da bunlara uygun þahsi dua lafızlarıyla yenilenmiþ, tabir caiz ise, cahiliye Rukyesini arıtmıþtır.

Bunu yaparken, insanların geleneksel Rukye ibarelerini de kontrol etmiþ; bir kısmının devamına izin verirken bazılarını da yasaklamıþtır.

Genel olarak dolaylı deskriptif yöntemle Hadislerde Ruhyenin incelendiði bu çalıþmada, özellikle Hz. Peygamberin duasına baþvuranların bir hayli çok olduðu ve Onun duasının kabulu anlamında müsbet neticeler alındıðı görülmektedir. Bunula birlikte birçok sahibinin de rukye yaptıðı tespit edilmiþ olup, rukye yaptıðı bildirilen hastalıkların türlerine göre de bir tasnif sunulmuþtur.

Bu çalıþmasıyla araþtırmacı, tıp tarihi ile inancın büyü ve sihirle karıþarak nasıl bir seyir takip ettiðini ortaya koymuþ olup, İslamın tevhid inancıyla bu karmaþık geleneðin nasıl ayrıþtırıldıðını, hadisler çerçevesinde açıklıða kavuþturmayı hedeflemiþtir. Esassen bu çalıþma, bir bakıma kültürel deðiþimin dinamiklerine ve imkanına da vurgu yapmaktadır.