Beschreibung

Sabır-sızlan-mamız
ya da
sabrımızın sızlanması,
baþa,
en baþa
geç-kalmıþlıðımızdan,
ama aynı zamanda da
oraya
-ne-den sonra-
rücû telaþımızdan
oluyor
sanı-yorum
Olan aslında çoktan olmuþ olsa da bizim onun tekrarına tanıklıðımız, tekrar edeni ikrarımız hep sonradan. Ama neden sonra olsa da , bu tanıklık hep taze, hep ilk defa. Çoktan olmuþ olan yeniden oluyor, ol! Emri her ân yineleniyor; varlık sürekli yineleniyor çünkü. Varlık onu çepeçevre saran karında her dem, dem-be-dem devine-dura ol!a geliyor. Varlıkta her þey dâimi bir oluþ halinde .İnsan da . O da, baþta, en baþta, ol!-dendikten sonra, ol-karında, ol!a geliyor her daim. Varlıðı- ana karnındaki bebeði saran meþime gibi- çevreleyen, saran,sarmalayan zaman; varlıðı, karnında bulunduran, onu olduran zaman, döþünde devine-duran varlıðı havasızlıktan boðulmaktan ya da bayatlayıp kokuþmaktan koruyor, onu taze, diri-taze, terütâze tutuyor daima; ama aynı zamanda varlıðı deðiþtirip, bozuþa ve oradan yeni bir oluþa sokuyor. Varlık, zamanla soluk alıp veriyor. Keza s/oluyor zamanla. Varlıðın çevreni (Horizont) denen, varlıðın karnı hakeza. İnsan, (var)oldukça karnın çocuðu İnsan, ibnul vakt .