Beschreibung

Gecenin geç saatinde, gömleðinin üst düðmeleri kopmuþ, kollarını sıvamıþ, hayli tartaklanmıþ Hakan'ın panikle içeri giriþini anımsadı. Devamını hatırlamak istemiyordu. Yine yarın yapacaðı iþlere odaklanmaya çalıþtı ancak baþarılı olamadı; ortada bir cenaze vardı. Yapacaðı iþlere bu ismi koymuþtu. Ne zaman bir iþi aksasa ya da askıda kalan bir iþi olsa, Ortada bir cenaze var ve benim onu kaldırmam gerek. derdi. Ama bu sefer gerçekten ortada bir cenaze vardı. Ve evinin salonunda öylece duruyordu. İþin kötüsü, bu cenaze kızının babasına aitti. Esra, Emma, Bahar, Sırma, Gülsüm... Bir þekilde hayatları kesiþen bu kadınların ülkelerine duydukları özlem bambaþkaydı. Onlar tek bir umutla tutmuþlardı gurbetin yolunu; o da þiddet görmeden, aþaðılanmadan, tacize uðramadan yaþamaktı... Hepsi de küçücük bavullarına yüreklerini koyarak çıkmıþlardı bu yola. Çünkü hayatlarında ilk defa kendileri için bir karar vermiþler ve gözlerini karartıp bilinmeyene doðru ilk seçimlerini yapmıþlardı.