Beschreibung

Yüzyıllardır sessizce uyuyan yanardað, ansızın patlayarak ateþ püskürdü. Kıyametin deðdiði yeri yakan kor lavlarından kaçarken unuttukları bir þey vardı, onlar Uçurumdakiler idi!
Tanrı, insanoðluna güvendi. Meleklerinin karþısında secde etmesini istediði insanoðlu, onun yüzünü kara çıkarmazdı. Havadan iblis yaðsa bile topraktan evlatları onun yolundan sapmazdı. Bu yüzden vermiþti ateþten oðluna istediði þansı lakin öyle olmadı... İnsanoðlu onu çoktan terk etmiþti! Þeytan, gezegende cirit atıp önünde eðilmediði varlıkların tüm acizliðini kanıtlarken, Tanrı bir kez daha elini çocuklarına doðru uzattı... Ve onlara son bir þans daha verdi.
Uçurumdakiler aslında Tanrı'nın ıþıklarıydı! Biri geleceði görebilirdi, diðeri zaman içerisinde cirit atarken… Biri zihinlere girebilirken, diðeri için elementlere hükmetmek çocuk oyuncaðıydı. Biri hayvan zevahirinde dolanırken, diðeri kilometrelerce ötedeki kokuyu alabilirdi. Biri þifalandırırken, diðeri ölüme kafa tutabilirdi. Uçurumdakiler hem birbirlerine çok benzer, hem de hiç benzemezlerdi.
Tanrı'nın ıþıkları bir araya geldiðinde volkanlar patladı, þeytan son kozlarını oynadı. Tanrı'nın bahþettiklerini Tanrı için kullanmayı seçen bu sekiz kiþi kıyamete kafa tutarken kendi kaderlerine de yolculuk yaptılar. Kendi hayatları hakkında sırlarla boðuþurken, aþkın aklı deviren gücüyle tanıþtılar. Bu yolculuk, onları içinden çıkılmaz bir sona götürdü. Bu yolculuk kiminin son yolculuðu olurken, kimi için de yeni baþlangıçların ilk adımı oldu.
Hangimiz o uçurumun kenarında deðildik ki?