Beschreibung

Bergson 1896 yılında yayınladıðı Madde ve Bellek baþlıklı kitabında hareketimgeyi (hareketli kesitler), Deleuze'e göre daha derinde zaman-imgeyi de, sinemanın doðumundan önce þaþırtıcı bir þekilde keþfeder. Tanımladıðı bu imge tipi sayesinde gerçekliði dolaysız olarak sunma imkanı doðmaktadır. Bergson'un temel itirazı düþüncenin sırtını büyük ölçüde bilimsel bilgiye dayıyor olmasıdır aslında. Çoklu düþünce için bilgiden daha fazlasına ihtiyaç vardır ona göre.
Bergson'un düþüncede eksik bulduðu ancak sinema sanatı tarafından tamamlanan þey, gerçekliðin dolaysız sunumu'dur. Sinema imgelerle doðru ya da yanlıþ düþünceler sunmaktan ziyade sadece düþünceler sunduðundan, düþünceyi bilginin dar kalıplarına sıðdırma yoluna gitmez. [...]
Bergson imge kavramından idealistlerin temsil dediðinden daha fazla, materyalistlerin þey dediðinden daha az olan bir varoluþ tarzını, baþka bir deyiþle, þey ile temsil arasında bulunan bir varoluþu anlamaktadır. Bu yüzden Bergson'a göre imge, felsefedeki ikiliklerin üstesinden gelme projesi için ayrıcalıklı bir baþlangıç noktası teþkil eder.
Þekerin erimesini sabırla bekler Bergson, çünkü süre oluþ'tur.
Özcan Yılmaz Sütcü'nün doktora tezinde öne sürdüðü argümanlardan yola çıkarak kitaplaþtırdıðı Sinematografik İmge ya da Gerçekliðin Dolaysız Sunumu'nun sinema felsefesine ilgi duyan okurlar için kıymetli bir kaynak olacaðına inanıyoruz.