Beschreibung

Benim de hatalarım vardır elbet. Elbet ben de kırmıþımdır kalp, ben de yerli yersiz cümlelere esir olmuþumdur.

Bazen harika cümleler kuramasam da iliklerime kadar hissetmiþimdir. Korktuðumdan deðil, kaybederim diye susmuþumdur. Güneþ doðduðunda her þeyin harika olacaðına inanmıþ, güneþ batarken boþ yere umutlanmıþım diye hayıflanmıþımdır. Hedefler koymuþumdur kendime, kimine ulaþmıþ, kimini bertaraf etmiþ, kiminin yollarında da yerle yeksan olmuþumdur. Umutlarımı filizlendirmiþimdir, kaldırımın arasından güneþe selam eden çimenler gibi garip diyarlarda. Ama hiçbir zaman kötü olamamıþ, kötü olmaya ant içsem de tuz buz etmiþimdir yüreðimi.

Bu satırlar iyiliðe sarılıp kötülerin dünyasında nefessiz kalanların isyan tohumudur.
Ekilen her nefret tohumu da, bilirim, sahibini bulur. Dilerim öyle de olur...
Siz! Kötü insanlar! Siz! Yalanları yaþam tarzı sananlar!
Unutmayın Allah var!

Murat Tavlı ilk kez bir kadının aðzından yazdıðı bu romanında, ihanetin yakıcı ateþiyle çok küçük yaþlarda tanıþıp, yaþadıðı acılarla güçlü bir kadına dönüþen Aslı'nın sarsıcı hikâyesini etkileyici bir dille anlatıyor. "Hangi kadın ihaneti unutur?" sorusu daha önce hiç böyle sorulmamıþtı...