Beschreibung

'Küçükten beri okuldayken bile muallimlerin yanında bazı þiirler yazardım. Çok sopalar yedim. Hasan Tahsin (eðitmen) vardı bizim burada. Muallimin defterine, cetvel tahtasına yazardım, gelir okurdu. Bir karın dayak yerdim bu yüzden. Cemiyetlere gider, saz çalanlara deyiþ söyleyenlere hayran kalırdım yani. Dolaþtıðım yerlerde eski demeler, deyiþler(in olduðu), büyük bir defter vardı. Koynuma koyar devamlı onlarla meþgul olurdum. Rahmetlik Sarı Hüseyin vardı. Sarı Hüseyin'in deyiþ ve þiir defteri? Bir tane aldım onu.(ondan) Bütün hepsini ezberledim. Derken iþte böyle devam ede ede Akveran köyünde Mürteza Ali vardı, Süleyman vardı. Onlar bu dede deyiþlerinde bazen saz çalarlardı. Aralardan kafamı sokar onları dinlemek isterdim. Derken, derken yaþ ilerledi, o arada iþte askerlik meydana çıktı askere gittim. Oradan geldikten sonra iþleri daha da biraz olgunluða döktüm. Derken sazı elimize aldık. Artık bu meyanda icap ettiði kadar, yerine göre þiir söylemeye devam etmeye durdum. O müddetten beri, meclislerde þurdaburda çaldık, çaðırdık. Þimdiki bu duruma geldik. Þimdi ben þiir söylemede kâðıda yazmaktan, ani söylemek (doðaçlama) daha çok kolayıma gidiyor. Þimdi de bazı meclislerde çalıyoruz. Kendi demelerimden çalıyorum. Böylece hayat sürüp gidiyor. Çocukların kalabalıðı, geçim darlıðı derken bizi bir sürü üzüntüye bıraktı. Kendimiz bir tarafa açılamadık, tanınamadık. Kendi muhitimizde çalıp söyledik, açıldık, tanındık. İþte böyle sürüp gidiyor.'