Beschreibung

Sözlü bir hitap olan ve sözlü hitaplarda bulunması gereken tüm unsurları ihtiva eden Kur'ân'ı Kerîm, nazil olduðu dönemde Hicaz halkı tarafından bilinen ve kullanılan kelime ve ifadelerden oluþmaktadır. Ne var ki, söz konusu kelime ve ifadeler, Kur'ân'ı Kerim'de yeni bir dizim ve anlamla yer almaktadır.
Kur'ân-ı Kerim'de genel anlamda muhatap kitlenin inancı sorgulanmakta ve mabûdu eleþtirilmektedir. Tevhidi, hakkı, adaleti, ahlâkî ve insanî deðerleri esas alan yeni bir varlık tasavvuru, insan ve toplum bilinci muhataplara takdim edilmektedir. Herkesin kendini güvende hissettiði, inanç ve düþünce özgürlüðünün olduðu, üretimin ve emeðin takdis edildiði ve en önemlisi herkesin kendini deðerli hissettiði yeni bir deðerler sistemi insanlıða sunuldu. Düþünce ve deðerlerde meydana gelen söz konusu deðiþimin tümü inþâî ve haberî dil formları ve yeni bir kavram haritasıyla gerçekleþmiþtir. Zira Kur'ân' ın tüm dil formları ya bir þeyi inþâ/var etmeye yöneliktir-ki bunlara inþâî denilmektedir- veya muhataba bilgi aktarımından-ki bunlara da haberi cümleler denilmektedir-ibarettir.
Dolayısıyla Kur'ân'ı Kerim'in nazil olduðu dönemin dili, sosyal ve kültürel yapısı, muhatap kitlenin yaþadıðı coðrafya ile bedevî kültürü ve edebiyatının bilinmesi, Kur'an'ın doðru anlaþılmasında önem arz etmektedir. Zira Kur'ân'ı Kerim, ilk muhataplarının yaþadıkları çevrenin, sosyokültürel yapısını ve inançlarının izlerini taþımaktadır.