Beschreibung

Saçlarında güneþin kırıntıları, boynunda menekþe kokusu ve teninde mehtabın izi varken... Her þey bir anda deðiþti. Seninle bir söðüdün gölgesini ev yaptıðımız o vakit, üzerimizdeki sonsuz gökyüzüne bakarken baþımıza düþen esenlik dolu bulutun adının ayrılık olacaðını nereden bilirdim...

Bu hikâye böyle baþlamamalıydı da zaten. İçinde ayrılık geçiyorsa bir öykünün, ne bulut bulut olurdu ne yaðmur, yaðmur. Her þeyin adı deðiþip dururdu, rengi deðiþirdi, biçimi deðiþirdi, deðiþmez dediðin her þey deðiþirdi. Ve deðiþe deðiþe biterdi içinde ayrılık geçen bütün cümleler.