Beschreibung

Bir ömür geçmiþti bir ömür... Belki zordu itiraf etmesi... Bugün, yarın derken bir ömür... Nesillerce belki de bir daha geri dönemeyeceklerdi. Hicret ise bir baþka bahara kalmıþtı. Sahi neydi kendilerini bu ülkede tutsak kılan? Bu sorunun cevabı, her yüreðin sızısıydı belki de. Yaþadıkları ülke kendilerine yurt olmuþtu. Geride bıraktıkları topraðın kokusu dahi kaybolmuþtu zamanla yüreklerinden. Gelecek nesline, bir babanın yadigârı kalmıþtı geride: İki düðme, parmaðında takılı akik yüzüðü ve zamanı durmuþ köstekli bir saat.. Kendisi gibi yüreðinde nice yadigâr getirmiþti, deðerlerini muhafaza etmeye çalıþmıþtı ve bazısı unutmuþtu; unutturulmuþtu kendilerine özlerindeki deðer ve inanç. Sadece bir garın altında toplanan, ne uzaklık ne yakınlık tüm dünya aslını, bir yerde aitlik duygusunu kaybetmiþti. Abdurrahim, Fuat yanında oturuyormuþçasına banktaki boþ yere baktı. Belki de Fuat haklıydı. Bu ülkeden bir bir gitseler...