Beschreibung

Ölümlünün ölümlüye aþkı, rüzgarda kuma yazı yazmak gibidir...

"Bütün dünyadan vazgeçtim, ahiret gözümde kalmadı. Ölmeden evvel ölüp, kanımı nefesime helal ettirdim. Aþk ile yandım, aþka battım da aþktan doðan bir nur oldum. Aþk sarayının mumuna, Hakk'ın pervanesiyim. Belalardan çiçekler toplayıp, zehri bal eyledim. Doðduðum andan itibaren hep aðladım, hiç gülmedim. Nihayet uluhiyetin kutsal makamına erdim. Kendi vehmi varlıðımı yok ettim. Hz. Peygamber'in, 'li ma'allah' makamına ulaþıp, aþk kainatının kitabını yazdım da bir damla yaþ, nasibim oldu."

Yunus veda edip yola koyuldu. Köyün aþaðı ucundaki hamamın yaslandıðı yokuþu çıkınca aklı baþına geldi. "Velayet erine vardım, bana nasip sundular, alıcımın her çekirdeði baþına on nefes verdiler, kail olmadım. Ne olmayacak iþ ettim, gafil oldum. İmdi bu buðday bir niçe gün içinde tükenir, nefes ise ölünceye dek tükenmez. Ola ki himmet ettikleri nasibi vereler" dedi. Kalbi buðulandı gözleri doldu, gözyaþları henüz yere düþmeden geriye döndü... Ben beni bıraktıðım zaman, sen beni bırakma yarab.