Beschreibung

Oynayacaðımız tiyatro etkinliðinde ben Rapunzel'i canlandıracaktım. Elfya ile o kadar sevinmiþ, öyle hazırlanmıþtık ki prova üstüne prova yapıyorduk.

Evimiz bir oda bir salon olduðundan Elfya salonda devam etmemizi istedi. Annem ve babamın oyunu gördüklerinde beni sevebileceklerini söylemiþti.

Korkuyordum ama yine de denemek istedim ve salona geçtim. Anneme titrek ve kısık bir sesle 'Yarın tiyatroda oynayacaðım oyunu size göstermek istiyorum.' deyince sızmıþ olan babam bir anda kan çanaðı gözleri ve aðzındaki salyalarıyla baðırarak ne oynayacaðımı tekrar etmemi istedi.

Ben, 'Rapunzel diye bir kızı oynayacaðım, saçlarım onun saçlarına benziyormuþ, öðretmenim öyle söyledi.' deyince bir anda saldırmaya baþladı. Yediðim ikinci tokattan sonra tek hatırladıðım Elfya'nın aðlayan gözlerle bana baktıðıydı.

Uyandıðımda hayatım boyunca unutamayacaðım o acıyla karþılaþtım. Cani adam bütün saçlarımı kesmiþ, baþımı resmen kazımıþtı. Üstelik sadece benim deðil Elfya ve annemin de saçlarını kesmiþti. O sabah okula gidemediðim gibi gece sabaha kadar Elfya ile hiç konuþmadan aðladık. Aðlarken bile sessizdik, hıçkırıklarımızın duyulmaması için birbirimizin aðızlarını kapatıyorduk. Duyulursa tekrardan dayak yiyeceðimizi biliyorduk. O kadar anlamsızdı ki yaþanılanlar; bir kâbusun ortasında kalmıþ ve bir türlü çıkamıyor gibiydik.