Beschreibung

Çocukluðun sosyal, siyasal ve kültürel tarihi, toplumda cinsiyet baðlamında biçimlenmiþ egemen söylemin yaratmıþ olduðu rol daðılımını ve bunun sonucunda oluþan deðer yargılarına kaynaklık eden zihniyet dünyasını öðrenmemizi saðlar. Modernizmin günümüzde ulaþtıðı çocukluk algısı ise, sadece çocuða ait ve naiflik içeren bir tespitin dıþında, aynı zamanda yetiþkinliði de içine alan, daha geniþ ve ideolojik verilerle yüklenmiþ bir çerçeveyi de çizer. Bir baþka deyiþle modern çocukluk paradigması, tahayyül edilen, bu anlamda hedeflenen yetiþkinliðin ve yaratılmak istenen toplumsal yapı içinde en baþta eðitimde ulaþılmak istenen ulvi amaçların da varacaðı sınırları belirler. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi öðretim üyesi Dr. Güven Gürkan Öztan, Türkiyede Çocukluðun Politik İnþası adlı bu eserinde, Türkiye Cumhuriyetinin uluslaþma sürecinde Tanzimatla baþlayan dönüþümleri, bunların Meþrutiyet ve Cumhuriyet dönemlerinde aldıðı farklı biçimlenmeleri, yurttaþ çocuktan milliyetrperver çocuka ve son kertede cumhuriyet çocuðuna kadar uzanan deðiþik nitelendirmelerin ideolojik temellerini ele alıyor. Yazara göre Türkiyede çocuk için itaat, erdem olduðu kadar kaçınılmaz bir zorunluluktur. Kültürel kodlara, tüm milliyetçi ve militarist unsurlarıyla ulus-devlet olma çabalarının politik veçheleri eklendiðinde, çocuk hem bir kez daha çocuklaþır hem de beklentiler açısından çocuktan fazla bir þey oluverir. Geleneksel evlât rolüne, yeni rejime uygun milli sorumluluklar eklenir. Otoriteye baðlılık, çocuk için bu toprakların kökleþmiþ lider kültünü daha anlamlı bir hale getirerek, yaþamın vazgeçilmez öðesi haline sokar. Yetiþkinlerin dahi birer talebe olduðu bir toplumda çocuklar hiç büyümez