Beschreibung

'1957 yılında Kayseri'nin Bünyan kasabasına baðlı Karacefen köyünde doðdum. Yürümeyi öðrenir öðrenmez okula baþladım.Okul, evimizin erkek odasıydı. Sedirlerin altında cinlerle oynaþırken okumayı, yazmayı öðrendim. Karacefenk'te sedirlerin altında cinler ve periler yaþardı. Çocukluðum onların arasında geçti. Gizlice onların derneðine girdim. Evlerini gezdim. Düðünlerine gittim. Dillerini,gündüz ve gece oyunlarını öðrendim. Babam İstanbul'da çalıþırdı. Annemin yüreði yaralı, garip bir kadın olduðunu kim söyledi bana þimdi unuttum. Okuyup yazar, dikiþ diker, iðne yapar, Kürtçe ve Arapça bilirdi. Köye gelen çingenelere adını duymadıðım yerleri, insanları sorardı.

Onun geçmiþini aranıp durması çocukluðuma bulaþan ilk acıydı. Babam İstanbul'dan torba dolusu parayla döner, köyü baþına toplardı. Evimiz tuhaf aletlerle doluydu. Ne iþe yaradıðını anlamadıðım büyülü demirler. Zemberekli saat, radyo, gramofon, mavi kocaman bir yolcu otobüsü, patos, tulumba, kamyon ve traktör.

1966 yılında İstanbul'a geldim. Çocukluðum keskin bir acıyla ikiye bölündü sanki. Gerçekleþmeyen düþler, aralarında doðup büyüdüðüm insanları paramparça etti. Babam hızla iþçileþti ve giderek iþsiz kaldı. İki aðbim ve kardeþim inþaatlarda iþe girdi. Yedi kardeþin arasından titrek bir gölge gibi sıyrılıp liseyi bitirdim. Korku ve yalnızlıðın içinden okula gitmenin bedelini ödedim. İnanılmaz savrulmalar, inkâr ve baskının bin çeþidi. Kente ayak uydurabilmek için boðuþup durdum. Her yanım yara bere içinde kaldı. Boðuþurken birlikte doðup büyüdüðüm insanlardan ayrı düþtüm. Ama kendi öz deðerlerimi, dilimi ve o insanların durulmaz bir coþkuyla bana taþıdıkları sevgiyi koruyabilmek için direndim. Elinizdeki roman bu direniþim için aralarında büyüdüðüm insanların bana armaðanıdır. Keþke onu daha soluk soluða, daha parçalanmıþ bir teknikle, daha erken yazabilseydim.'