Beschreibung

Bu gece birini öldüreceðim. Kim olduðu fark etmeyecek. Kulaðımı çekeni, ayaðıma çelme takanı, kıçımı açıkta bırakanı, yüzüme tüftüf atanı, bana sidikli, bana aptal, bana moron, bana ezik diyeni, benim küçük parmaðım terastaki oyun alanında demirin arasına sıkıþıp morardıðında hemen koþup acil yardım çaðırmak yerine yüzüme katır gibi güleni. Önüme ilk çıkanı.

Yetimlik böyledir. Anan baban saðdır yine de yetimsindir. Þu dünyaya fırlatılmıþ da unutulmuþsun gibi. Hatırladıklarında çok geç olabilir, o zamana kadar kaç cinayet iþlemiþ, kaç okulu kundaklamıþ, kaç evden kaçmıþsındır.

Hatice Meryem Yetim'i anlatıyor bu kez. Rüyalar gibi, masallar, cinaî romanlar gibi. Film gibi. 'Varlıðı zaten baþlı baþına suç' olan bu küçük kızla birlikte bütün o zorlu yolu katettiriyor bize. Karanlık yokuþlardan, ıslak çarþaflardan, soðuk avlulardan, arka bahçelerden geçiyoruz, deðiþip dönüþüyoruz. Yetimlik nedir, anlıyoruz.