Beschreibung

"Koltuklara çökmüþtük. Meraklı gözler üzerime kenetlenmiþ beni aðır aðır kemirmeye baþlamıþtı. Hastaymıþım gibi bakıyorlardı.

Tek kusurum geçmiþimin ancak bu sabaha kadar uzanıyor olmasıydı. Ben onların geride bırakmıþ oldukları günlerin bir parçasıydım.

Hepsi ortak geçmiþlerinden birtakım izler ve iþaretler taþıyordu.

Bense olmayan geçmiþimle onların bu fevkalade düzenini bozuyordum. Yüzlerine yapıþmıþ olan tereddütlü gülümsemelerin, huzursuz kımıldanıþlarının, kaçan gözlerin arkasında hafızasızlıðımdan kaynaklanan derin ve yabani bir keder vardı."

Bir adam düþünün, bir kaza sonucu belleðini yitirmiþ... Geçmiþini hatırlamıyor, ailesini, çevresindekileri tanımıyor ve hepsinden önemlisi, nasıl yaþayacaðını bilmiyor. Birileri var onunla konuþan… Kim bu insanlar, neden bakıyorlar ona? Karanlık ve tekinsiz þehri, alelacayip suretleri kendisi yaratmıþ olabilir mi?

Bazen boþ, bazen anlama isteðiyle bakıyor etrafa. Her þeyi yeniden öðrenerek baþladıðı hayatı, kâbuslarla ve geçmiþinden gelen tedirginliklerle günbegün koyulaþıyor. Hatırlamak, günü yakalamak, iyileþmek… Aç gözleri!

Denizi kapatan inþaat, çok baþlı ejderhalar, cadılar, Beyoðlu, gri apartmanlar, çukura indirilen ceset ve kendini arayan bir hafıza… Kapa gözleri!

Hakan Bıçakcı'dan kördüðümün ve huzursuz bir zihnin romanı…