Beschreibung

'Yazılar bile gözüme iyi öðrendiðim yabancı bir yazı gibi görünüyordu. İþte bir gazete kupürü: ‘İþçiler kendi kanlarını döktüler.' Grev yapmak yasaktı, iþçiler parmaklarını kesip gömleklerini kan damlalarının altına serdiler, yedikleri kuru ekmeði kanlı gömleðe sarıp Türk ordusuna gönderdiler; sanki bu haberi bir büvetin önünde asılı duran birçok gazetede görmüþüm gibi hatırlıyorum, hani yanından geçerken görürsün, þipþak fotoðrafını çekersin, sonra unutur gidersin, aynen öyle iþte.'

‘Emine' Sevgi Özdamar'ın Türkçeye ilk kez çevrilen kitabı Annedili, insanın evinden, dilinden uzak olması, evin kelimeleriyle evi hatırlama çabası, eve doðru bakmak üzerine birbirine deðen dört hikâyeden oluþuyor. Özdamar'ın, romanlarında da olduðu gibi kendi hayatından izler taþıyan, birbirinden kaçan ama yine birbirine sıðınan hikâyeleri çok dilli bir okuma sunuyor.

'‘Emine' Sevgi Özdamar metinlerinde sözünü hiç sakınmıyor. Kösnül, dobra dobra, esprili, hatta yer yer amiyane ve saldırgan bir dille anlatıyor. Ama sonra gene mahcup, çekingen ve müþfik bir dille. Konuları: her türlü sevgi, fani hayat ve mutlak ölüm. Harika bir kitap.'
Dieter Stolz, Prinz

"Özdamar Alman dilini tehlikeli bir silahı kullanır gibi kullanıyor; nasıl bir sirk cambazı aynı anda dört beþ tane bıçaðı yere düþürmeden havada atıp tutuyorsa, Özdamar da kelimelerden öyle yararlanıyor."
Publisher Weekly - Best Books

"Bu kitap rikkatli ve müstehcen, dangıl dungul ve duyarlı, zahit ve kaba saba. Okurunu kâh dik kafalılık ve gözyaþlarıyla, kâh fars ve yasla sırılsıklam ediyor. Iþıltılı cam kırıklarını andıran bir dili var bu kitabın."
Hermann Kurzke, Frankfurter Allgemeine Zeitung