Beschreibung

Her birimiz, profesyonel, tiyatro oyuncuları, dizi film yıldızları, filmlerin baþrol oyuncuları. Bir tiyatro oyununun içerisindeyiz hepimiz. Bilerek tercih etmiþiz bu oyunda bulunmayı ya da rastgele seçilen oyuncularız. Ama önemli olan bu oyuna kabul göstermiþiz. Oyunun görevlerini yerine getirip, alıþkanlıklarını benimseyip, bedenimizin bizi kavurduðu düþünme ihtiyacından çok uzaklaþmıþız.
Kavramlardan haberdarız. Bizler, insanlar tarafından, insan ihtiyaçları, sosyal, coðrafik yaþam alanlarımızın getirisi olarak var ettiðimiz olgular bunlar. Uygulamada zayıfız. Kendimiz üzerinde etkimiz zayıf. Ancak anlıyorum. Önüne geçilemez zayıflıðımızı anlıyorum. Ben de bu zayıflıðın bir elçisiyim burada sizinle konuþurken.
Oynamak zorundayız. Baþka tercih hakkı yok. Hayata anlamlar yüklemeli, anlamlarla kendimizi kandırıp, körü körüne inanacak derecesinde kandırdıktan sonra, hayatın anlamının olmayan bir anlam olduðunu öðrenmeli, kabullenmeli, tutunacak anlamlar ararken o eski anlamda takılı kalmalı ve düþüp, düþmemek arasında anlamsız bir yerde bulunmalıyız. Oynamaya devam etmek durumundayız -Bu durum artık yapmak zorunda bulundurulduðumuz, var ettiðimiz sistemin vazgeçilmez bir unsuru- ya da yaþadıðımız gerçekte, aslında tiyatroda bir oyuncu olduðumuzu görerek gölgelerimizi seyrederken seyircilerin o son alkıþıyla koskoca perdenin inip de hayatın bütün gerçeklerini yalanlamasını, kıpkırmızı perdeler arkasında, aslında gerçek sandıðımız hayallerimizin kıpkırmızı kanlara bulanmasını, pespembe bulutların ıþıklar kapandıðında kapkararıþını, hayatlarımıza getirdiði yaðmurları anlamalı, o bulutlara dokunduðumuzda dokusunu hissetmeli, kâðıttan hayallerin gerçekliðiyle karþılaþmalıyız. Sahne arkasında onca makyajı silerken fondöten kokuları arasında gerçek yüzlerle tanıþmalı, duvarda asılı duran onca maskeyi görerek, gerçeklerin hayaline varmalı, bu rüyadan uyanmalıyız. Ama sonunda bunun da aynı sahnede baþka bir oyun, baþka bir hayal olduðunu anlamalıyız. Bu varoluþ içinde oyunun herhangi köþesine dâhil olmak durumundayız. Elimizi yüzümüze götürüp maskemizin varlıðını hissettiðimizde. Aslında ait olamadıðımız o dünyaya çoktan ait olduðumuzun farkındalıðını olgunlukla karþılamalıyız. Yüzümüzden buram buram gelen fondöten kokularına aldırmamalı, koþarak bir ayna bulup, bir yandan maskemizi var gücümüzle fırlatıp, fondötenlerimizi silerken, bir yandan da aynaya baktıðımızda yüzümüzü tanımadıðımıza þahit olduðumuz o an þaþırmamalıyız. Oyundayız, oynamak zorundayız.