Beschreibung

İstanbul Çocukevi ve Tuzla Çocuk Kampı (namıdiðer 'Kamp Armen'), Anadolu'dan İstanbul'a gelen kimsesiz, yoksul çocuklar için yalnızca birer yuva olmakla kalmamıþ, onlara, 'yitip gitme' tehlikesine karþı, hayata kimlikleriyle tutunup geleceðe yürüme imkânı sunmuþtu. Kamp Armen'e Giden Yol, Çocukevi'nin ve Kamp Armen'in kuruluþundan kapatılıþına uzanan çeyrek yüzyıllık bir süreci, bu özverili ve kolektif çabanın baþmimarı olan Hrant Güzelyan'ın sade ve samimi üslubuyla aktarıyor. Güzelyan, 'artakalanların hikâyesi'ni anlattıðı bu otobiyografik çalıþmayla, Türkiye'nin yakın tarihinin gizli kalmıþ noktalarından birine ıþık tutuyor.


"Bazen, komþulardan bazıları yürüyüþe çıktıklarında, içeri girme hakları olmamasına raðmen grupça gelir, bize selam verme bahanesiyle kampı gezerlerdi.


Genellikle "Bu çocuklar nereden geldiler?", "Burada Ermenice mi öðreniyorlar?" gibi sorular sorarlardı. Salonun demir kapısının üzerine, binanın tam alnına yerleþtirdiðimiz o kocaman, rengârenk harflerle yazılmıþ tabelayı dikkatle incelerlerdi:


'ARMENAKLAR, ARMENUHİLER


KAMP ARMEN'E HO?GELDİNİZ'


Bu satırları bir cumartesi günü, kartonlardan kestiðim harflerle hazırlamıþtım. Ertesi sabah, Getronagan Korosu sahil yolundan kampa gelecekti. Koro üyeleri, salona doðru yürüdükleri sırada bu yazıyı göreceklerdi. O yazı senelerce orada durdu; ta ki Gayrettepe Emniyet Müdürlüðü binasında beþ kiþi, bana gözlerim kapalı halde iþkence edene dek..."