Beschreibung

Sözlü kültüre ve dedelerin uygulamalarına dayandıðı modern öncesi zamanlarda "yol bir sürek binbir" ilkesi ile ifade edilen Alevilik, birbirinden farklı pek çok uygulamalara kaynaklık edebiliyor ve bu, Aleviliðin bir zenginliði olarak deðerlendiriliyordu. "yol" tek olduðu sürece "sürekteki" farklılaþmalar toleransla karþılanmıþtır. Ancak modernleþme ve þehirleþme sonrası dedeliðin sembolik bir figüre dönüþmesi ve "ocak"ların neredeyse ortadan kalkmasıyla, þehirlerde oluþan Alevi ekolleri arasında artık bu farklılıklar birer zenginlikten çok, temsil ve otantiklik yarıþında birer araca dönüþmüþtür. Daha önceleri var olan inançsal yakınlık ve uygulama farklılıkları, þehirlerde tektip uygulamalara dönüþmüþ, siyasi yaklaþım farklılıkları Alevi ekollerini birbirlerinden tamamen uzaða itmiþtir. Þehirleþme, modernleþme, göç gibi süreçler "yolu" çoðaltırken, süreði tektipleþtirmiþtir. Þehir ortamında, geleneksel Alevilikten farklılaþan birçok Alevilikler ortaya çıkmıþtır. Tabiri caizse geleneksel Alevilikte bir olan "yol" birçok patikaya bölünmüþtür. Modern dönemde farklı Alevi ekollerinin ortaya çıkması ve her ekolün imkanları ölçüsünde örgütlenmesi Aleviliði, kendi tabirleri ile "çok merkezli" bir yapı haline getirmiþtir. Bu çok merkezli yapının tahlilinde anahtar kavram "Ali" figürüne yüklenen anlamdır. Zira genelleyerek söylersek; Ali'nin "ne ve kim" olduðuna baðlı olarak birbirinden tamamen farklı Alevi "cemaatleri" ortaya çıkmıþtır.