Beschreibung

"Gözlerinin baðlandıðı ve bir ölüm müziði çalmasının istendiði an gelmiþti. Buraya kadar. Zaman silinmiþti. Kubbenin tepesinde kaç gün devrilmiþti Allah bilir. İnsanlar bir düþten uyanmıþtı, yüzleri daðılıp gitmenin eþiðindeydi. Tek tek sorgulandılar; uzatılan taslardan ölüm içti kimileri. İþte o zaman kaçma giriþimleri baþladı.
Çok geçmeden de kıyım. Ulumalar ve canhıraþ seslerden, yokluðunun fark edilmeyeceðini anlamıþ, dıþarı atmıþtı kendini; düþ kırıklıðı ve göðsünde þiddetli bir kasılmayla fazla uzaða gidememiþti. Ziyafetin verilmeye baþlandıðı akþamın sabahıydı. O ise, gün ıþıðını çok sonra fark edebildi.

Çılgınlık ve zehir kasıp kavurdu içeridekileri, Seyfüddevle'nin kılıcı baþları ayırdı omuzlarından lakin vazgeçmediler; kaçmaya çalıþtılar. Umutsuzca da olsa, tekrar kaçma giriþiminde bulunanlardan biri, iþte o Yahudi'ydi.

Emir sarsak sarsak dıþarı çıktı, elinde kanlı kılıcını bir asa gibi uzatarak ilerledi Farabî'ye. Kör gibi yürüyordu. Düþe kalka, kumlarda sürüne sürüne haykırıyordu: 'Gitme feylesof! Beni sonsuza dek susturmadan, bir daha ihanet görmeyeceðim bir uykuya daldırmadan gitme. Kervan gitti, ateþ gibi yolda kaldım. Bana baðlı
olanları bile kılıçtan geçirdim.' Bu düþ kırıklıðı, acı mı yoksa tiksinti mi salıyordu içine, tam çözemedi Farabî. En zor notaları matematiksel olarak çözümleyebilen