Beschreibung

Onlar aþkın gerçek sahibiydiler. Kimseye mihneti yoktu hiçbirinin. İlk insandan son insana dek sürecek bir zincirin altın halkasıydılar. Aþk uðruna hayatı hiçe sayanlardı. Hak ehlinin yalnızları, Hay Daðı'nın yıldızlarıydı. Onlar sevmekten vazgeçmeyenlerdi. Yürüdükleri yol engebeli, dikenli, sıkıntılı olsa da terk etmeyenlerdi. Yüksek bir gaye uðruna hayatı feda etmiþlerdi.

'Sev' kelamı için seçilmiþlerdi. 'Sev' demiþti Mevlâ. Ve onlar çok sevmiþlerdi. Var edenin hatırına insanın, insanlıðın, varlıðın kalbine girmiþlerdi. Bezm-i elestten söz vermiþlerdi. Sözleri muhkemdi.

Cennet gerçekten sevmeyi bilenlerindi...