Beschreibung

'İçimize ortak olmak istiyorlar! Bunun için kocaman erdemli bir yürek gerek. Yüreðin cinsiyeti olmaz samimi-Nİ-yet'i olur! Vefa ve fedakârlık gerek. Buzlara düþen cemreler, baþımıza düþmeye baþladıðında 'Anlamak' makamına varıyoruz. Her þeyin sonunda hep bir geç kalmıþlıkla! Yaþanmıþlıklarımız odamızı öyle tıka basa doldurmuþ ki; bir misafirin oturacaðı yer dahi kalmamıþ! Çekmecelerimizden bile yaþanmıþlık dökülüyorken kime, nasıl buyur edilir? Burası dünya ve burası da içimiz. Usulca uzatın elinizi, el sürün içinize. Ben sizin içiniz en iç yanınız, kimselere söyleyemediðiniz birkaç þeyden ibaretim. Ben yüzünüze tuttuðunuz aynayım, iç yanınızım. İçim/iz bir hatıra mezarlıðı veyahut gök kuþaðı... İyi kötü binlerce anıyla dolu, koparıp attıðımız yaralar ve hiç dokunamadıklarımız. Unuttuklarımız ve bir an bile aklımızdan çıkaramadıklarımız, hangisi olursa olsun hepsinin sonunda bir iz... Ve içimizde baþ tacımız izlerimiz, niþanımız, daðımız, unutmadıðımız, aklımızda çakılı çiviler, süzülüp giden bulutlar. Dokunduðumuz her yer narçiçeði gibi dokunduðumuz her þey iz. Kan izi, gül izi, nar izi ve insan içi bin bir çeþit bir sergi...'