Beschreibung

Çöl ıssız ve sessizdi. Rebezede yer gök sanki bu karagünlü iki kahramanı izliyordu. Ölüm yaklaþmıþtı. Ebuzer karısına dönüp: "Kalk, þu tepeye çıkalım. Belki yiyecek bir ot buluruz da açlıðımızı gideririz." dedi. Karı koca bir müddet aradılarsa da yiyecek bir þey bulamadılar. Ebuzer zayıf ve baygın düþtü. Alnında ölüm terleri birikmiþti. Geri döndüler. Fırtına uðuldayarak esiyor, çölün ortasında hurma aðacıyla ayakta tuttukları parça parça olmuþ çadırlarını o yandan bu yana sallıyordu. Ebuzerin dizleri tutmuyordu. Baþı göðsünün üzerine düþmüþtü. İki kanadı kırılmıþ bir þahin gibiydi. Karısı, Ebuzerin yüzünde ölümün izlerini gördü. Ebuzer, vefakârlıðından duyduðu memnuniyeti gösteren yorgun ve hasret dolu bakıþlarla karısının çehresini süzdü: