Beschreibung

Kültür sanat dünyasının medya ayaðından bilirdik Sibel Ateþ Yengin'in imzasını. Þimdi, kurgu dünyasına gözü pek bir giriþ yapıyor. Mırıldanarak.



Sibel Ateþ Yengin'in ilk öykü kitabı Bu Evde Kimse Yaþamıyor yaþamda küçük inceliklerin hâlâ yaþadıðını iddia ediyor. Küçük, incecik, sessiz, belki köþede.



Bu bir ilk kitap. Þifasını kendi buluyor. Derdine derman oluyor.



O evde kim yaþıyor?



"O ilk gece buz gibiydi yanakların. Ellerin... Ellerin soðumamıþtı henüz. Anne. Çok yalnız kaldım anne. Bak sana ilk kez anne dedim. An. Ne. Anne. Annn ne! Anne. Aaannne.Duydun mu beni anne. Anne. Elimi tutmasan da gözüme bakmasan da saçlarıma dokunmasan da bu evin bir annesi vardı. Beni sensizliðe alıþtırmanın bir yoluydu bu. Biliyorum. Sevdiðindendi uzak durman. Deðil mi anne. Çok sevdiðindendi. Ölü de olsa bir anneye sarılmak huzur verir. Öyle deðil mi anne... Öyleyse derdime derman olacak, þifamı kendim bulacaðım..."