Beschreibung

Mevsim Yas, yakın tarihin avurtlarına yapıþmıþ bir lekeyi kazıtıyor. Iþıðın kırılmadıðı,
belleðin konuþmayı reddederek ama kaydetmeye devamla sað çıkabilmeyi baþardıðı
bir yere varıyor Mehtap Ceyran: Görünmez olabildiðin kabuktur ev.
"Hafızası karþısında neden aciz bir varlıktır ki insan?
Seninle böyle konuþuyor olabilmeme þaþırıyorum biliyor musun?
Bu yaþa geldim hiç kimseyle konuþmadım. Sadece kelimeler
döküldü aðzımdan. Burada, olduðum yerde sıkıþtım kaldım.
Geçenlerde neyi fark ettim biliyor musun; bugüne dek hiç baðırmadıðımı... Kendi
sesime yabancıyım. Belki de bu yüzden hayatla kötü, hastalıklı bir iliþkim oldu hep.
Neye sıðınacaðımı bilemedim. Galiba hep hatırlamaktan ibarettim.
Hatıralarımı deðil, hafızamı yazıyorum sana. Dıþarıda korkunç bir yaðmur yaðıyor,
duyuyor musun? O günlerde de hep yaðmur yaðardı. Bulutların karabasan gibi
çöktüðü baþka bir þehir daha var mıdır yeryüzünde, bilmiyorum. Gökten yaðmur
yerine çamur yaðıyordu."