Beschreibung

Belki hayal meyal hatırlarsın beni. Hazırlık sınıfına girer girmez yıllardır hayallerimi süsleyen o dünya güzeliyle karþılaþmıþ gibi oldum. Onun canlı misaliydin adeta.

Bir anda tüm sesler kesildi. Zaman durdu. Mekân seninle doldu. Önden ikinci sırada oturuyordun. Yanına iliþmek istedim, cesaret edemedim. Þöyle arkalarda bir yere, seni görebileceðim bir sıraya oturdum.

Hoca hem konuþuyor hem de tahtaya bir þeyler yazıyordu. Fakat ben ne dersi dinliyor ne de not alıyordum. Ben o sırada seni okuyor, seni yazıyordum. Benden yana dönmeni, bir kerecik olsun bana bakmanı bekliyordum. Bakmadın. Dikkatle dinliyordun anlatılanları. Elinde kalem bir þeyler yazıyordun.

Bütün gün seni kolladım. İsmini bile bilmiyordum henüz. Sana isimler yakıþtırdım. Fakat sen baþka bir isimle çıktın karþıma: Selma! Arap þiirinde soyut sevgilinin ismiydi bu. Hasreti çekilen ama ulaþılamayandı. Ve öyle de oldun!

Seni tanıdıktan, sana sevdalandıktan, senin hayalinle yaþamaya baþladıktan sonra anladım ki, þu fani ömrüm ulaþılamayanın peþinden koþmakla geçecek! Bir yanda hayal vardı, öbür yanda gerçek. Benim payıma hayal düþmüþtü. Hayat sahnesindeki rolüm belli olmuþtu:

Sen yaþayacaktın, ben yazacaktım...