Beschreibung

(…) Bir martıyım ben. Yo, hayır, hayır... Hatırlıyor musunuz, bir martı vurmuþtunuz? Rastlantı sonucu bir adam geliyor, yapacaðı bir þey olmadıðı için can sıkıntısından öldürüyor onu... Küçük bir öykünün konusu olabilir bu... Ama bu öyle deðil... (Alnını ovuþturur.) Neler söylüyorum ben?.. Sahneden söz ediyorum. Artık deðiþtim ben... Þimdi gerçek bir aktrisim. Haz duyuyorum sahnede olmaktan. Heyecanla, kendimden geçerek oynuyorum ve harika buluyorum kendimi. Þimdi burada olduðum sürece hep yürüyorum, durmadan yürüyorum ve ruhsal yönden günden güne nasıl güçlendiðimi hissediyorum... Þimdi biliyorum Konstantin, anlıyorum, bizim iþimizde ?oynuyor olsak da, yazıyor olsak da? önemli olan ün, parlaklık, hayalini kurduðumuz þeyler deðil, sabretmeyi bilmektir. Kaderine razı ol ve inan... İnanıyorum ben, artık acı duymuyorum, görevimi düþündükçe yaþamdan korkmuyorum.