Beschreibung

Bazen kendimi kimsesiz bir çocuk gibi hissediyorum
Evden çok uzaklarda.
İkiye dört bir oda. Küçük bir pencere. Köþede bir tuvalet ve ayna. Iþık, daima ıþık, gözü yakan, gündüzü geceye katan. Bir hücrede tek baþına bir adam; ama zihni kalabalık. Öyle kalabalık ve karıþık ki ceza olsun diye kapatıldıðı bu hücre, onun insan-lardan, acımasız dünyadan kaçabildiði tek yer. Zaten onun tek arzusu da yalnız kalabilmek
Brooklyne Son Çıkıþ ve Bir Düþ İçin Aðıt gibi kült romanların yazarı Hubert Selby Jr., bu defa sevgi ve þefkat duygularından yoksun, acımasız bir dün-yanın ateþine düþmüþ bir adamın zihninden geçen sadistçe, nefret fantezilerine ortak ediyor bizi. Adamın kafasının içini kemiren bu dehþet görüntüleri o kadar þiddet dolu, mide bulandırıcı ve rahatsız edici ki her sayfada en yakın pencereye koþup derin bir soluk alma hissi uyandırıyor. Düzene ayak uydura-mayan, hayatın olaðan akıþında olaðandıþı þeyler hayal eden ve öyle yaþayan, derinden acı çeken bir yazarın, Amerikanın hayal gücü en zengin yazar-larından biri olan Selbynin sokak jargonunu þiirsel dile dönüþtürme ustalıðı ve gerçek manada acıya, her birimizin yüreðindeki bir yaraya dokunması itibariyle de insanı derinden sarsıyor.
Bu anlamda Hücre, diyebiliriz ki acının kitabı. Birbirimizin canını ne kadar çok acıtabileceðimizi gös-teriyor bize. Nedensiz yere. Sırf kötülük olsun diye. Dolayısıyla bu kitap, her ne kadar bir dava sürecini ele alıyor ve adaletin peþinde, ezilmiþlerin hakkını arayan bir kahramanı, daha doðrusu bir anti-kahramanı resmediyorsa da, merhamet dileyen azap dolu bir ruhu görüyoruz biz her satırda.